بیماری مالتیپل اسکلروزیس یا ام اس، یک بیماری التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی (CNS) از نوع خود ایمن می­باشد که با دمیلیناسیون اکسون و اختلال در پیام رسانی عصب همراه می­باشد. ام اس یک بیماری چند عاملی است که ناشی از تعامل محیط، ژنتیک و عوامل اپی­ژنتیکی می­باشد. از جمله عوامل اپی­ژنتیکی موثر در این زمینه انواع RNAهای غیر کد کننده می­باشند که در تنظیم بیان ژن­ها موثرند. lncRNA­ها، RNA­های غیر کد کننده­ی بلندی هستند که بیش از 200 نوکلئوتید طول دارند و نقش مهمی در تنظیم بیان ژن دارند. بیش از نیمی از lncRNA­ها در سلول­های سیستم عصبی مرکزی بیان می­شوند و بیان آنها در تکامل و عملکرد سیستم عصبی حائز اهمیت می­باشد. آن­ها در تکامل قسمت­های مختلف مغز و تمایز الیگودندروسیت­ها و میلیناسیون دخالت دارند. همچنین مشخص شده است که بیان غیر عادی lncRNA­ها با تنظیم بیان ژن­ها و نیز همکاری در فرایندهای بیولوژیکی، تاثیر بسزایی در پاتوزنز و پیشرفت بیماری­های سیستم ایمنی همچون ام اس داشته و نقش مهمی را در تنظیم عملکرد ایمنولوژی ایفاء می­کنند. طی مطالعه­ی مروری حاضر بررسی مقاله­های متعدد در زمینه­ی تاثیر lncRNA­ها بر بیماری ام اس نشان می دهد که lncRNA­های HOTAIR، NEAT1، TUG6، ENST00000491934. 2، HSP90AA4P، XR-132575. 3، lnc DC در بیماری ام اس موثر بوده و lncRNA­های GAS5، UC. 341، RN7SK، PANDA، THRIL، ENSG00000231898. 3، XLOC-009626، XLOC-010881، TOB1-AS1 و linc_MAF-4 با افزایش بیان و lncRNA­های PVT1، FAS-AS1 و ENSG00000233392. 1، ENSG00000259906. 1 و XLOC-010931 با کاهش بیان در افراد بیمار نسبت به افراد سالم و UCA1 و CCAT2 با تفاوت بیان میان زنان بیمار و سالم بالای 40 سال همراه است. بیان غیر عادی lncRNA­ها در پاتوژنز و پیشرفت بیماری ام اس موثر بوده و امید است با مطالعه بر روی آن­ها راه درمانی جدید و نیز بیومارکری جهت تشخیص زود هنگام و ارزیابی درمان­ها و سیر بیماری ارائه شود.

بیماری ام اس یک بیماری اتوایمیون است که با واسطه سلول های T فعال شده نسبت به میلین که از سد خونی مغزی می گذرند و با یک آبشار اتوایمیون منجر به آسیب غلاف میلین می شوند آغاز می گردد. نمای کراکتریستستیک این بیماری علائم نورولوژیک عود کننده- فروکش کننده است که در زمان های متفاوت مکان های مختلف دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می کنند. طی ماه رمضان اجازه داشتن برای روزه داری یکی از سوالات رایج بیماران است. بر اساس اطلاعات موجود روزه داری نه تنها عوارض جدی برای بیمار کنترل شده ای که معیار ناتوانی (EDSS: Expanded Disability Status Scale) کمتر از 3 دارد نخواهد داشت، بلکه فواید نوروایمینولوژیک را در پی خواهد آورد. اگرچه برخی از علائم ام اس همچون تاری دید، اسپاستیسیتی- اتاکسی، خستگی، ضعف و مشکلات شناختی ممکن است با روزه داری بدتر شوند، اما بلافاصله پس از اتمام روزه داری برطرف می گردند. با این وجود بیمارانی که به فرم فعال بیماری مبتلا هستند و یا طی بیماری یا پس از رمضان سابقه حمله داشته اند، بیمارانی که داروهای آنتی اسپاسمودیک، آنتی کانوالسیو کورتیکوسترویید و ایمونوساپرسیو مصرف می کنند و نیز بیمارانی که سطح ناتوانی عملکردی (EDSS) بالاتر از 7 دارند بهتر است از روزه داری به ویژه در ماه های گرم سال پرهیز کنند. لذا در این مقاله مروری اثرات روزه داری بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس مورد بررسی قرار می گیرد.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس ( Multiple sclerosisیاMS ) یک بیماری التهابی و تخریبی میلین اعصاب مرکزی است که به صورت پلاک های کوچک و بزرگ متعدد در ماده سفید مغز و نخاع تظاهر می یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع فامیلی بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود.روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی از ابتدا تا انتهای سال 1386 بر روی 593 نفر بیمار مبتلا به MS در شهر اصفهان انجام شد. افراد مورد بررسی از بین تمامی بیماران مراجعه کننده به کلینیک های MS وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به روش تصادفی ساده با استفاده از رایانه انتخاب شدند. ابتلای به MS در این بیماران توسط دو متخصص مغز و اعصاب بر اساس کرایتریای مکدونالد (McDonald) به صورت قطعی تایید شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 33.44±9.9 بود. 493 نفر (83.1 درصد) زن بودند. 85.7 درصد از بیماران دارای درجاتی از ناتوانی بودند. 83.3 درصد دچار نوع عود کننده - فروکش کننده  (Relapsing remitting) بیماری و 53.5 درصد از آن ها دو بار یا بیشتر در بیمارستان بستری شده بودند. 119 نفر (20.1 درصد) دارای سابقه فامیلی مثبت برای بیماری MS بودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد شیوع فامیلی بیماری MS در شهر اصفهان بیشتر از سایر مناطق می باشد.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس نوعی بیماری پیشرونده و تحلیل برنده غلاف میلین سلول های عصبی در سیستم عصبی مرکزی است علت بیماری مشخص نیست اما عوامل متعددی از جمله سابقه ابتلا به بیماری های عفونی، نقص سیستم ایمنی، استرس و تنیدگی و عوامل محیطی متعدد می تواند در ایجاد بیماری موثر باشد. بیماری مولتیپل اسکلروزیس به عنوان یک بیماری مزمن با بروز ناگهانی و غیر قابل پیش بینی سبب بروز استرس های گوناگون در ابعاد مختلف زندگی بیماران می گردد. به نظر می رسد آگاهی از میزان استرس بیماران می تواند گامی موثر در جهت مقابله با استرس باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان استرس در بیماران مبتلا به MS مراجعه کننده به انجمن مولتیپل اسکلروزیس ایران انجام شده است.روش: این مطالعه یک مطالعه مقطعی می باشد. نمونه های این پژوهش 600 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بودند که به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند و پس از توضیح کار و کسب رضایت پرسشنامه های خود ایفا (پرسشنامه استاندارد سنجش استرس کودرون) جهت تکمیل در اختیار بیماران قرار داده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: داده ها نشان داد میزان استرس در سطح عادات فکری و زندگی شخصی (79.3%) بیماران دارای عادات فکری استرس زا و همچنین (76.3%) نمونه ها دارای بافت استرس زا در زندگی شخصی بودند. آزمون آماری آنالیز واریانس ارتباط معناداری را بین میزان استرس در سطح عادات فکری و سن (p=0.01)، وضعیت اشتغال (p=0.00) و طول مدت بیماری نشان داد (p=0.000).نتیجه گیری: از آن جا که نتایج حاصل از مطالعه میزان استرس بالایی را در بیماران نشان داد شناسایی منابع ایجادکننده استرس و ارایه آموزش های مناسب جهت مقابله و یا سازگاری با استرس های ناشی از بیماری مزمنMS  جهت ارتقای کیفیت زندگی بیماران ضروری به نظر می رسد.

کاهش شنوایی حاد به عنوان علامتی از بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) به ندرت گزارش شده و در اغلب موارد علامتی از عود بیماری بوده است. در مورد علت و درمان این پدیده نیز توافق کلی بین محققان وجود ندارد. در این مقاله دو بیمار مبتلا به کاهش شنوایی حاد گزارش می شوند که در نهایت به بیماری ام اس مبتلا بودند. به دنبال آن به مرور سایر مقاله ها در این زمینه و معرفی بهتر این علامت نادر در بیماران ام اس پرداخته می شود.

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی چند مورد پرونده قصور پزشکی و تحمل کیفر حبس یا غیر حبس بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) می باشد تا با بررسی فرآیندهای قانونی رسیدگی به پرونده های قصور پزشکی این دسته از بیماران و ارائه شاخص های تعیین تحمل کیفر حبس یا غیر حبس برای آنان  منجر به کاهش قصور پزشکی  در روند تشخیص و درمان و افزایش آگاهی جامعه پزشکی شود. گزارش مورد: در خصوص مسئله قصور پزشکی، پرونده دو خانم بررسی شد که در مورد اول به دلیل عدم استفاده از فرآیند تشخیصی صحیح، قصور پزشکی محرز و در دومی به دلیل استفاده از فرآیند تشخیصی صحیح علی رغم تشخیص نادرست قصور پزشکی محرز نگردید. در خصوص مسئله تحمل کیفر حبس یا غیر حبس نیز پرونده دو بزهکار بررسی شد که پس از ارزیابی شدت بیماری برای مورد اول کیفر حبس قابل تحمل و برای مورد دوم کیفر غیر حبس غیر قابل تحمل تشخیص داده شد. نتیجه گیری: عدم تشخیص به موقع بیماری MS و متعاقباً اشتباه در طرح درمان، منجر به طرح شکایت علیه پزشک معالج خواهد شد. لذا به کارگیری فرآیندهای تشخیصی صحیح و مدیریت عوارض طرح های درمان تأکید می گردد. جهت ایجاد یک رویه یکسان در صدور نظریه های پزشکی قانونی در مورد پرونده تحمل کیفر حبس یا غیر حبس با توجه به وضعیت بیمار، یک سری معیارهای مشخصی ارائه شد.